tej nocy

W zimnym wietrze chłód dotykał policzków na twarzy, zwijał je jak rolety. Starałem się ją ukryć głęboko w kołnierzu. Otulony szalem,  z rękami w kieszeniach maszerowałem ulicami. Uciekałem. Kilkanaście minut wcześniej opuściłem tłoczny budynek gdzie tańczył Świat. W tej odurzającej atmosferze odniosłem wrażenie, że jestem jedynym który wie, że za moment nastąpi koniec wszystkiego. Tańczące, okryte błyskotkami, ciała zdawały się radosne i pozbawione lęku. Jak pacynki, którym nie przeszkadza brak własnej woli.

Przyglądałem się im. Ja w kolorze, oni w odcieniach szarości, lub odwrotnie. Nie pasowaliśmy do siebie, dość często nam się to zdarza. Wyszedłem na mróz. W tamtym momencie uznałem, że chłód jest jedynym czego jestem w stanie doznać. Podążałem wąskimi uliczkami, przemknąłem przez park, aż znalazłem się na moście. W świątecznych kolorowych ozdobach, na wielkich oświetlonych masztach, wydawał się wręcz bajkowy. Zwolniłem kroku i podniosłem wyżej twarz.

Wtedy ujrzałem Ciebie. Podążałaś moją stroną chodnika w przeciwnym kierunku. Kto wie, może podnosząc głowę uniknęliśmy kolizji lub cichego przemknięcia bokiem. Zatrzymaliśmy się na odległość twarzy, ze zdziwieniem z jakim reaguje się na spotkanych przypadkiem znajomych. Bez wielkich manifestacji lecz z drobnym uśmiechem. Wtedy pierwszy raz tej nocy poczułem ciepło. Mały chochlik rozpalił wewnątrz mnie lampkę, z taką błogością z jaką wypełnia ciało herbata z rumem. Mocno, gwałtownie, ale nie przytłaczająco. Nastąpiła krótka wymiana pytań i odpowiedzi. Prostych, skopiowanych od tysięcy takich zdarzeń. Patrzyłem na Ciebie. Miałaś spojrzenie pełne strachu, obawy, ale zarazem i fascynacji. Dłonie skrywałaś w rękawiczkach, usta w szerokim szalu. Patrzyłem gdy mówiłaś i milczałaś.

Tej nocy żadne z nas nie pasowało do swojego balu. Tej nocy poczuliśmy ciepło w rozmowie na środku mostu w centrum miasta. Tej nocy wyszliśmy by poszukać siebie.

Use Somebody from Ramzii on Vimeo.